Birseyler yazayim dedim ama yazasim yok pek. Geldim iste, tatil bitti, Oslo'dayim. Kiz yuvaya basladi. Norvecceyi unutmustur dil problemi olur, cok da konuskan arkadas, zorlanacak diye dertleniyordum ama hic de korktugum gibi olmadi. Gayet guzel adapte oldu tekrar. Bi olamayan benim herhalde. Neyse oglan da benimle evde. Vakit nasil geciyor anlamiyorum. 1 ay oldu geleli sanki dun gelmisim gibi. Bu arada biraz kilo verdim cok mutluyum almamaya calisiyorum, yuruyus falan yapiyorum. Havalar burada sogdu artik. Yun icliklerimizi giymeye basladik bile.

Biz hala ikilem icindeyiz. Donmek istiyoruz ama memleketin durumu her acidan kotu. Beni en cok korkutan cocuklarin egitim hayati. Aslinda Istanbulda yasamak zorunda olmasak bu kadar korkmazdim. Istanbul her acidan korkutucu geliyor, bir o kadar da cekici tabi. Trafigi, kalabaligi, betonu,  depremi, zengini, fakiri, okuzu cok karisik ya... bi de turbani var tabi....ama sevmiyor degilim cok seviyorum. Ya amaaaan ne biliyim ya, daha dun bi cocugun kafasina keci dustu oldu bu ulkede. Ben donmek istedikce boka sariyo afedersin...