Benim guzel Turkiye'm bugunku Turkiye degil. Benim en guzel gunlerimi yasadigim, cocuklugumun, gencligimin gectigi Turkiye artik yok. Sanki artik vatansiz kalmis gibiyim. Buraya geldigim gunden beri bir gun geri donecegimi dusundugum ulkem yok artik. O gunler bir daha hic geri gelmeyecek sanki. O kadar aci bir his ki bu, kendimi Suriye'li multeciler gibi hissediyorum artik.
Neden bilmiyorum ama bu havaalanindaki son olay beni perisan etti. Belki de son damlaydi. Suruc, Ankara, Taksim, Vezneciler vs derken bu son damla geldi bogazima durdu, kalbim sikisti. Nefes alamiyorum, agliyorum. Cok uzuluyorum.
Simdi bana dersiniz senin tuzun kuru, sag saglim eve geldik diye sukrederek yasayan biziz. Evet, haklisiniz ama inanin boylesi de zor. Vucudum evet tek parca, olabildigince guvende, ama kalbim parca parca. Bir sey yapamamak, burada tuzu kuruymus gibi yasamak da zor, benim Turkiye'm bu haldeyken.
Akil tutulmasi yasiyorum resmen, nasil olur, bir ulke nasil bu hale getirilebilir, nasil bu kadar sorumsuz, dusuncesiz, ongorusuz, ahlaksiz ve bencil olunabilir. Icimdeki sabirli, asi, caliskan, tembel, akilli, deli kucuk Ayse'ler zip zip zipliyorlar, durma diye ama ne yapabilirim, elimden ne gelir bilmiyorum. Ben benim eski Guzel Turkiye'mi istiyorum.