Gunler, aylar geciyor. Yeni bir kisa hazirlaniyoruz. Sonbahar geldi geciyor. Kis geldi diyebilirim. Bu arada neler oluyor hayatimizda... Bizim kucuk kizimiz buyudu okula bile basladi bu sene. Onun icin buyuk yenilik ama bizim icin de yeni bir tecrube. Biraz okuldan bahsediyim size. Norvec'te egitim sistemi nasilmis...
Bizim eve yakin oturan sinif arkadaslarinin aileleri ile anlastik. Haftanin belli gunleri bir veli cocuklari alip okula kadar yuruyor. Mesela Persembe gunleri ben ve 3 ufaklik kiz okula beraber yuruyoruz. Niye yuruyoruz derseniz hersey cocuklarin tek baslarina okula gidebilmeleri icin hazirlik. Bir sure sonra bu ufakliklar kendileri sokagin basinda bulusup, elele verip okula beraber yuruyecekler, YALNIZ.
Okullar Agustos ortasinda acildi. Ders saat 8 bucukta basliyor saat 1'e kadar devam ediyor. Arada tenefusler de var tabi. Saat 1'den sonra AKS dedikleri Aktive Okulu basliyor. Bu mecburi degil. Calisan anne-babalar icin, ve ucretli. Ucret aylik 2700 nok. Okul ucretsiz.
Bu zamana kadar haftada sadece 1 harf ogrendiler. Bir hafta boyunca L, sonraki hafta E falan derken, haftada 2 harf ogrenmeye basladilar daha yeni. Haftada sadece 1 odev veriyorlar. Odev Cuma gunu veriliyor, Persembe gunu teslim ediliyor. Bu odevi yapmak en fazla yarim saat aliyor ve kesinlikle anne babanin involve olmasini gerektirmiyor.
Yavas yavas Ingilizce de basladi. Ama cok basit, 10'a kadar sayma, Hi, How are you? How old are you? falan gibi. Haftada bir gun jimnastik dersi var. Ahlak dersi, matematik dersi, okuma, yazma ama genelde oyun. Hersey oyun gibi gercekten de.
Okulda kantin falan yok. Hersey evden gidiyor. Haftada 2 gun sicak yemek veriyorlar. Onun disindaki hergun 2 ogun yemek evden gidiyor. Dusunun benim halimi :(

Yani hayatimizdaki en buyuk yenilik okul. Bunun disinda bizim beyim yeni isi, oglanin yuvasi, benim isim bir sekilde devam ediyor,
Bir itirafta bulunuyorum simdi. Galiba artik buraya alismaya basladim. Artik bunda zaman mi etkili yoksa Turkiye'nin halimi bilemiyorum. Tabi ki sikayet ettigim cok sey var hala, ve cok ozledigim ama kabullenmeye calisiyorum. Yuvarlanip gidiyorum...

Benim guzel Turkiye'm bugunku Turkiye degil. Benim en guzel gunlerimi yasadigim, cocuklugumun, gencligimin gectigi Turkiye artik yok. Sanki artik vatansiz kalmis gibiyim. Buraya geldigim gunden beri bir gun geri donecegimi dusundugum ulkem yok artik. O gunler bir daha hic geri gelmeyecek sanki. O kadar aci bir his ki bu, kendimi Suriye'li multeciler gibi hissediyorum artik.
Neden bilmiyorum ama bu havaalanindaki son olay beni perisan etti. Belki de son damlaydi. Suruc, Ankara, Taksim, Vezneciler vs derken bu son damla geldi bogazima durdu, kalbim sikisti. Nefes alamiyorum, agliyorum. Cok uzuluyorum.
Simdi bana dersiniz senin tuzun kuru, sag saglim eve geldik diye sukrederek yasayan biziz. Evet, haklisiniz ama inanin boylesi de zor. Vucudum evet tek parca, olabildigince guvende, ama kalbim parca parca. Bir sey yapamamak, burada tuzu kuruymus gibi yasamak da zor, benim Turkiye'm bu haldeyken.
Akil tutulmasi yasiyorum resmen, nasil olur, bir ulke nasil bu hale getirilebilir, nasil bu kadar sorumsuz, dusuncesiz, ongorusuz, ahlaksiz ve bencil olunabilir. Icimdeki sabirli, asi, caliskan, tembel, akilli, deli kucuk Ayse'ler zip zip zipliyorlar, durma diye ama ne yapabilirim, elimden ne gelir bilmiyorum. Ben benim eski Guzel Turkiye'mi istiyorum.

biraz bilgi isterseniz buyrun buraya. Cok dogru ve guzel analiz etmisler gercekten de.

Daraldim, her kafadan ayri bir ses, herkes kendine gore hakli, ama ben napiyim, aaaay diyip cikip gitmek istiyorum....