Coook uzun zaman oldu buraya yazmayali, neredeyse 8 sene! Unutmustum bile boyle bir sayfanin varligini, ta ki dun biri eski bir posta bir yorum yapana kadar 😊 Bu kadar sure boyunca neler oldu hayatimda, soyle bir dusundum ve kisa ozet yapayim dedim. 

6 sene once is degistirdim. Bir once calistigim yer kucuk bir firmaydi. Su an calistigim yer, buyuk ve kurumsal bir Norvec sirketi. Project manager olarak basladigim kariyerim, team manager olarak devam ediyor. Hala Norvecce konusmuyorum bu arada. Bu beni is acisindan kisitlasa da bir sekilde idare ediyorum.

Is hayatindan ozel hayata donersem... hala evliyim 😀her evlilikte oldugu gibi ups and downs oluyor tabi ama basariyoruz devam etmeyi. Hem de evdeki iki ergene ragmen!!! Kizim 15, oglum 12 olmak uzere bu sene. Orta okulla beraber cok sey degisti. Dersler oldukca agirlasti. Ilk okulda gercekten oyun oynuyorlardi ama artik oyle degil.

Hayatimiz bir cok insan girdi cikti burada. Sunu soyleyeyim buraya gelen, biz dahil, herkesin az bucuk kacik olduguna karar verdik. Yada burada kaciriyorlar. Ama core bir arkadas grubumuz olustu. Iyi ki varlar!

Gecen sene canim babami kaybettim. Cok ozluyorum onu cok. Son 2 ayinda bizi hazirlamasina ragmen zor oldu yoklugu. Alzheimer teshisi konmustu seneler once. Cok yavas ilerlerken, son 1-2 senede hizlandi malesef. Yakinlari icin cok ama cok zor bir hastalik. Allah vermesin diyim.

Hala ulkemi seviyorum, her gun takip ediyorum ve uzuluyorum ama sanirim eskisi kadar etkilenmiyorum. Ne degisti bilmiyorum ama sanirim buradan elimden birsey gelmedigini artik anladim. 

Neyse simdilik bu kadar. Artik bir daha ne zaman yazarim bilemem...

Insanin dogustan gelen degistiremeyecegi seyler var. Annen, baban, dogdugun yer, akrabalar falan. Sen koklerinin oldugu yerden kalkip baska yere gidince, gocmen olunca, gurbette olunca, degistimi annen, baban? dogdugun buyudugun yer de mi degisti? Degisti mi biratigin yerdeki aliskanliklar rutinler? Simidin tadi, cayin tadi degisti mi? Baharin kokusu degisti mi? Ezan farkli mi okunuyor? Bogazin kokusu degisti mi? Yok, yok hepsi ayni, hicbirsey degismedi. O yuzden ne zaman goctugun yeri hatirlatan birsey ciksa karsina icinin ciz etmesi, hatta bogazinin dugumlenmesi... Turkiye'de yasayan bir Ermeni gazeteci kendilerini tanimlarken demiski: "Yurtdışında Ezan duyunca gözleri dolan Hristiyanlarız biz". Yani cocuklugunun gectigi, hatiralarinin oldugu, koklerinin derinlere gittigi bir yeri aklindan cikarsan kalbinden cikaramazsin. Ben su an Turkiye Cumhuriyeti vatandasi olsam nolur olmasam nolur, kokusunu bile unutmam ki ama cocuklarim benim hissettigimi hissetmeyecek, onlarin kokleri Oslo'nun donmus topragina mi salacak kendini, nereliyiz diyecekler, nerede daha mutlu olacaklar, daha iyi hissedecekler, bilmiyorum, ne olacak hic bilmiyorum...

6 ayda bir yazmakla blogger olunmuyor dimi? Neyse zaten degilim, bu benim gunlugum :) Yine geldi catti karanlik ve soguk gunler. Kaloriferleri yaktik, kazaklari, paltolari, botlari cikardik, haziriz bakalim.

Duydum ki F vitamini diye birsey varmis. "F" Friends kelimesinden geliyormus. F vitaminin faydalari say say bitmiyormus. Yapilan arastirmalara gore guclu sosyal iletisim icerisinde olanlarda depresyona girme riski ciddi anlamda azaliyormus. Duzenli F vitamini kullanmak ozellikle Norvec gibi ulkelerde sartmis cunku dostlugun sicakligi stresi azalttigi gibi gergin oldugunuz zamanlarda kan damarlarinda pihtilasma ve kalp krizi gecirme olasiligini da azaltiyormus. Yani diyecegim o ki F vitamini almak yani arkadaslarla vakit gecirmek iyi geliyor insana. O yuzden hem burada hem Turkiye'de bana F vitamini olan arkadaslarima minettarim. Her ne kadar hepsi benim kafamda olmasa da hepsinin bir yeri var hayatimda. Hem zaten herkes ayni olamaz degil mi? Bu konu nerden cikti da yazdim bilmiyorum bu arada 😊

Buraya yazmadigim bircok sey oluyor tabi hayatimizda. Mesela kizim gecen sene okula basladi. Okul hayati yuva gibi degil. Harika Norvecce'mle kendisine ders bile calistiriyorum. Yalnis anlamayin hergun saatlerce odev yapiyor degiliz. Haftada bir-iki yarim saat falan. Ama sonucta iyi bir okul hayati ve universite hayati olabilmesi icin kendisinin cok caba gostermesi gerekli. Burada da o kadar kolay degil hicbirsey. Okulda ki ders ortalamalarina ve girdikleri sinav sonuclarina bakiyorlar lisedeki.

Oglan mutlu mutlu (cok sukur) yuvasina gidip geliyor. Kucuk arabalarini elinden dusurmuyor. Bana "anneee, bana bu mavi arabadan al" diye koca bir Tesla gosteriyor. Oldu canim 😁

Baska? Baska birsey yok. Is, guc devam. Bir de dernek islerine girdim bakalim, cikabilir miyim bilmiyorum. Ama olsun, hersey cocuklarimiz icin. Zaten niye buradayim ki, onlar icin, onlara aydinlik bir gelecek sunmak icin...