Uzun zamandir beklemedeyim. Annemler de geldi hep beraber oturmus bekliyoruz. Bir amac icin burda olduklarindan sanirim onlar da yavas yavas sikilmaya basladilar. Yazligi birakip, oy bile kullanamadan buraya  surukledim onlari buraya. Ama napiyim 2 hafta once gelir dediler. Neyse ki havalar iyi gidiyor Oslo'da. Hatta su an babam balkonda gunesleniyor...

Eger annemler gelmeseydi ben de evde bayagi bir sikilacaktim sanirim cunku hem hareketlerim kisitlandi, hem de cabuk yoruluyorum. Aldigim kilolari, davul gibi sisen ellerimi ayaklarimi, korkunc sivilcelerimi gordukce de moralim bozuluyor. Edalim senin yuzunden bu halim diyip, arada "hadi artiiiiiik !!!" diye durtesim geliyor :)

Isten uzak olmak hem guzel hem kotu. Sanki kendimi dislanmis hissediyorum. Gecenlerde bir sirket toplantisinda yeni organizasyon chartini koymuslar, benim ismim yok. Bayagi bir bozuldum tabi :) Ama sonucta izinden donunce hangi bolumde ne olarak basliyacagim belli degil, o yuzden nereye yazacaklar ki benim ismimi.

Bu arada %100 maasla, 10 ay (46 hafta) olan dogum iznine babaya verdikleri 10 haftalik izin ve dogum oncesi ciktigin 3 haftalik izin de dahilmis. Yani 10 ay oluyor sana 33 hafta yani 8 ay gibi birsey. Benim butun hayallerim suya dustu tabi. Butun yaz tatilini Turkiye'de gecirmenin hayallerini kuruyordum. Ama neyse bunlarin hicbiri onemli degil.

Su an tek onemli olan sey edali bebisin sagsalim aramiza katilmasi....

Sonunda izne ciktim. Zaman ne cabuk geciyor, ama sadece geriye donup baktiginizda. Norvecteki bir cok anne adayina gore daha uzun calistim. Kanunen 37. haftada izne cikilabiliyor ama genelde doktorlar rapor vererek daha erken cikmalarini sagliyorlarmis. Gerci ben de son 20 gun %50 calismanin keyfini cikardim. Yani yarim gun calistim.

Bugun 46 haftalik dogum iznimin 2. gunu. Aslinda 46 haftanin hepsi benim degil. 10 haftasi da babasinin izni. Yani benimki 36 hafta. Naapsamda uzatsam, yazi da izinli gecirsem diye dusunmeye basladim simdiden :) Biliyorum bunlari dusunecegime once saglikli bir bebek dunyaya getirmeye konsantre olmaliyim....

Bu arada gecen gun Finlandiya'dan bir annenin bloguna rastladim, Mila's Daydreams. Kizinin ruyalarini hayal edip, uyurken fotografliyor. O kadar ilgincki. Cok hosuma gitti, hatta bayildim!!!!. Buna my maternity leave hobby diyor.

Guzeller ama degil mi? Ne kadar guzel insanlarin yetenekleri, yaraticiliklari olmasi ve bunu bir sekilde ortaya cikarip gosterebilmesi. Bu izinde acaba ben de hic bilmedigim bir yanimi ortaya cikarabilir miyim? (cok umutsuzum bu konuda bakmayin siz bana...)